Galego
A sementeira do millo en sucos apareados ou en dobre fila (twin rows en inglés) é unha técnica xurdida en Estados Unidos que permite aumentar a densidade de plantas de millo, sen prexudicar o desenvolvemento radicular e o crecemento das plantas. En España está a empregarse este sistema de sementeira sobre todo no val do Ebro.
Para iso, divídese a poboación de plantas que posúe un asuco en dous sucos, distanciados a uns 22 cm entre as liñas apareadas, e cunha separación duns 27 cm entre as plantas, dispondo as sementes en zigzag, tamén coñecido como tresbolillo. A separación entre os centros de liñas apareadas é duns 0,72 metros.
Para zonas como Galicia ou a Cornixa recoméndase unha densidade de 100.000 plantas por ha
Desta forma lógrase unha maior ocupación por parte da superficie foliar, evitando ao mesmo tempo a competencia pola luz solar. É dicir, en sementeira convencional para pasar de 80.000 a 100.000 plantas por hectárea a distancia entre grans tería que ser inferior a 14 centímetros, chocando o sistema radicular dunha planta moi rápido co das que a rodean. Pola contra, co sistema de liñas xemelgas lógrase que ese espazo entre plantas sexa maior, que a competencia entre elas sexa menor aumentando ao mesmo tempo a densidade.
Os estudos realizados confirman que a sementeira co sistema twin row en latitudes como a Cornixa Cantábrica ou Galicia é máis eficiente con 100.000 plantas por hectárea que con densidades maiores, xa que o rendemento non aumenta. Iso si, respecto dunha sementeira convencional con 82.000 plantas lógranse de media uns 1.000 quilos máis de amidón por hectárea e unhas 3 toneladas máis de materia seca.
Vantaxes e inconvenientes:
Vantaxes do “twin row”:
-As plantas ocupan un 45% da superficie cultivada, mentres que no
método tradicional ocupan un 14%.
-Maior crecemento radicular.
-Dificulta a evaporación da auga ao ter maior superficie de cuberta vexetal.
-Maior superficie de captación de luz.
-Mellora a resistencia a caída debido á maior anchura de talo -6% máis ancho – e a unha inserción de mazaroca máis baixa.
Inconvenientes:
-Dificultade para realizar tratamentos fitosanitarios.
-Maior risco de problemas fúnxicos.
-Maior cantidade de lignina debido á maior fortaleza do talo.
-Resultados de mellora produtiva moi variables, con gran influencia da latitude, e mellores colleitas canto máis ao norte.
Conclusións sobre o “Twin row”:
-Opción a ter en conta en sementeiras de alta densidade.
-Require unha fertilización adecuada, ao redor dun 20% superior que unha sementeira convencional debido ao maior número de plantas.
-Mellora resultados en latitudes altas – > 40º
-Presenta limitacións para tratamentos fitosanitarios.
