Galego
José Ángel Pereda é desde ao ano 2011 presidente da cooperativa Agrocantabria. Desde o seu mandato, revalidado polos socios o pasado ano, este gandeiro marcouse como obxectivo «mellorar a xestión e comercializar unha parte do leite como xa se fai coa carne dos socios coa súa propia marca”.
O primeiro paso dérono lanzando o pasado ano ao mercado a súa propia marca de queixos, Lakta, un proxecto lácteo que prevén ampliar nos próximos anos.
De onde procede a túa vinculación co mundo da gandaría?
Teño que dicir que teño raíces gandeiras históricas, pois o meu bisavó no ano 1922 xa gañou un premio na Feria del Campo de Madrid cunha vaca de raza pardo alpina. A gandaría familiar está situada en Oruña de Piélagos (Cantabria), un municipio con gran tradición gandeira. Non en balde, a feira gandeira de Renedo de Piélagos é a máis antiga de España.
A miña ganaderia, La Benera, conta con 157 cabezas de gando frisón e manexa 45 hectáreas de terreo (28 ha de millo en rotación con ray grass e o resto de pradarías ). No ano 2019 a produción foi de 1 millón de litros de leite e traballan 2,5 persoas.
Acabas de revalidar hai uns meses a túa responsabilidade como presidente de Agrocantabria. Como valoras esta reelección e que che levou a implicarte no mundo do cooperativismo?
O meu pai foi dos fundadores da Asociación Frisona Española (AFCA) na década dos 70, sendo presidente 8 anos. Pero un accidente ferroviario no ano 1988 acabou coa súa vida , regresando precisamente dunha reunión da asociación en Madrid. Eu tiña daquela 12 anos e foi un momento moi duro para toda a familia, que decidiu seguir coa gandaría, á que me incorporei ao finalizar os estudos. Penso que do meu pai vénme o ser emprendedor, innovar, e mellorar o noso sector con moito respecto ás opinións dos demais.
“Unha cooperativa na cornixa cantábrica dará solucións ao sector agrogandeiro e poderá desenvolver un proxecto industrial con dimensión suficiente”
En canto ao mundo do cooperativismo, teño que dicir que Carlos González, presidente da cooperativa SAM, xunto ao anterior director de Agrocantabria, Ignacio Ríos, foron os que un día me viñeron buscar á granxa para pedirme que participase no consello de Cooperativa. Animeime e participei; Carlos tuteloume en todo momento e se non fose polo seguro que hoxe non estaría onde estou, pois foi un padriño para min. Posteriormente, na fusión de cinco cooperativas que crearon Agrocantabria fun elixido para o primeiro consello de Agrocantabria.
Síntome afortunado pola oportunidade que me deron os socios para representarlos e sempre estarei agradecido por esa confianza. Tomeime o cargo de conselleiro como de presidente con moita responsabilidade e compromiso tanto nas decisións como na representación da cooperativa. O meu obxectivo é o de dar valor á produción dos socios e mellorar a súa calidade de vida. Por iso nesta reelección a miña intención é medrar na comercialización da carne dos nosos socios e comercializar derivados lácteos con nosa propia marca Sen esquecer a xestión e a calidade dos servizos aos socios.
Cales son as grandes cifras de Agrocantabria
AgroCantabria conta con 2800 socios dos cales actividade teñen uns 1500. Temos unha cifra de negocio de 56 millóns de euros, comercializamos 78 millóns de litros de leite, uns 1,5 millóns de quilos de carne, 75000 toneladas de penso, contamos con 7 centros de traballo e 82 empregos directos. Somos un proxecto que aínda ten moito percorrido por diante.
Ademais somos socios de Delagro, de Iparlat, de Cooperativas Agroalimentarias de España e de Galis
Como valoras o camiño percorrido desde a fusión no ano 2007?
Os presidentes, conselleiros e xerentes das cooperativas de orixe acertaron en expor esa decisión aos seus socios e estes ratificándoa.
Xerouse un optimismo que é certo que en momentos non deu todos os resultados esperados. Pero hai que preguntarse que tería sido desas cooperativas e dos seus socios sen a fusión.
Partiamos de cooperativas coa mesma actividade e servizos, polo que o lóxico é facer o que se fixo. É certo que se produciron moitos cambios no sector lácteo (cotas , certificacións , seguridade alimentaria, crise e prezos….) afectando aos nosos socios e ao resto. Sen esquecernos da competencia de mercado cos mesmos operadores e con menos gandeiros.
Por tanto, creo que temos que aprender dos nosos erros para non volvelos cometer e afrontar o futuro pensando na integración cooperativa, dando sustentabilidade e valor económico ás zonas rurais que é onde están os nosos socios.
“Imos darlle máis valor á carne das vacas frisoas dos nosos socios”
Que proxectos tedes en mente en Agrocantabria para vacún de carne?
É unha realidade o cambio que están a dar socios pasando da vaca de leite á vaca de carne. Neste sentido, desde a cooperativa queremos achegarlle valor á súa actividade e imos investir na nosa sala de despezamento para mellorar en dimensión e en tecnoloxía, con máquinas máis modernas. Así o consumidor valorará aínda máis a nosa carne pola súa presentación, a súa trazabilidade e a calidade de produto.
No investimento está proxectada unha cámara de maduración, que nos permitirá dar maior valor engadido ás vacas frisoas, grazas á maduración dos chuleteiros.
Ademais, queremos dar de alta a máis socios no IGP Carne de Cantabria e consolidar a marca, que cada ano ten máis demanda. Sen esquecernos de selos de calidade, de certificacións e da implantación da ISO 9001.
Cantabria, xunto con Galicia, ten o prezo do leite en orixe máis baixo de España. A que obedece este diferencial de prezo que prexudica aos gandeiros?
Galicia e Cantabria son efectivamente as dúas comunidades co prezo do leite máis baixo de España e seguro que algo fixemos mal historicamente. Galicia é a comunidade de España que máis produce e a Cantabria fáltalle industria fabril, polo que ao ter que exportar leite en cisternas estamos a perder prezo en orixe.
A este respecto, hai que destacar que as outras dúas comunidades da cornixa cantábrica, Asturias e Pais Vasco, contan con proxectos industriais propios de base cooperativa (Central Lechera e Iparlat) e isto permítelles aos gandeiros estar no lado oposto en canto a prezos.
Por iso, desde Agrocantabria queremos desenvolver a comercialización de derivados lácteos para cambiar a tendencia de prezos na rexión.
Precisamente, o Plan Estratéxico de Agrocantabria contempla investir de aquí a 2022 un total de 5,25 millóns de euros para mellorar a eficiencia e a capacidade produtiva da cooperativa. Como se está a implementar este plan estratéxico?
Desde o comezo de Agrocantabria había unha necesidade moi grande de construír unha fábrica de penso, que por fin está consolidada e que xa é un referente na nosa rexión.
“En Cantabria, como en Galicia, fáltanos industria láctea e iso tira á baixa dos prezos”
O pasado ano aprobamos un plan estratéxico a tres anos cuns investimentos e unha maneira de traballar para mellorar a xestión e dar solucións aos clientes que á vez son os propietarios. Investimentos tanto en mellora de procesos como para adaptarnos ás necesidades dos nosos clientes. Aprobamos tamén vender penso a non socios.
Noutros países de Europa a fusión de cooperativas, mesmo de diversos países, está moito máis avanzada. Hai previsión de que isto tamén empece a producirse en Cantabria?
Comentei ao longo da entrevista que en 2007 os socios das cooperativas acertaron coa súa decisión de fundar Agrocantabria. En Cantabria hoxe hai tres cooperativas que desenvolven a mesma actividade e creo que debemos de chegar a acordos para afrontar obxectivos comúns. O futuro deparará cooperativas de dimensión nacional capaces de comercializar até o cliente final a produción dos seus socios.
Na miña opinión unha cooperativa na cornixa cantábrica dará solucións ao sector agrogandeiro e poderá desenvolver ese proxecto agroalimentario con dimensión capaz de penetrar cos seus produtos nos fogares españois ou estranxeiros.
