Galego
O cultivo de forraxes durante o inverno, especialmente de raigrás híbrido combinado con distintas variedades de trevo, é unha alternativa moi interesante e recomendable para mellorar a rendibilidade das explotacións lácteas galegas ao reducir a compra de proteína vexetal, principalmente soia.
Esta foi unha das conclusións da xornada técnica que se celebrou o pasado 19 de decembro no Centro de Investigacións Agrarias de Mabegondo (CIAM) sobre “Novas leguminosas anuais nas rotacións forraxeiras para a produción de leite: Aspectos Agronómicos e nutricionais”.
O xefe do Departamento de Pastos e Cultivos do CIAM e experto en produción de forraxes, Gonzalo Flores Calvete, encetou a xornada cunha ponencia sobre “Aspectos agronómicos do cultivo de leguminosas anuais en rotación con millo” na que expuxo as conclusións dunha investigación para determinar cal é a combinación de variedades de forraxes máis interesantes para as explotacións lácteas de Galicia.
Case o 40% das parcelas de millo quedan sen cultivar durante o inverno
Gonzalo Flores comezou a súa ponencia advertindo do desaproveitamento de gran parte das terras de labor das explotacións durante o inverno para cultivo de forraxes en rotación co millo. En concreto, o 71% das explotacións de leite de Galicia cultivan millo durante o verán, e destas o 49% rotan ese cultivo con raigrás italiano anual durante o inverno.
Sen embargo, case un 40% das explotacións sempre ou ás veces deixa a terra sen cultivar durante o inverno, desaproveitando esa superficie para o cultivo de forraxes, e en especial de novas variedades de trevos, adaptadas aos solos ácidos de Galicia e cun interesante rendemento en proteína vexetal.
Ensaio con 4 combinacións de forraxeiras para ver cal é a máis productiva
Para averiguar cales son os tipos de forraxeiras máis interesantes para as explotacións lácteas de Galicia, tanto en volume de produción como en porcentaxe de proteína, o CIAM fixo un ensaio con 4 fórmulas en varias explotacións galegas entre os anos 2010 e 2013.
En concreto as 4 fórmulas que se probaron foron as que se detallan neste cadro :
E o resultado dos 4 anos de ensaio foi o seguinte :
MS= Materia seca PB= Proteína Bruta.
Conclusións: a fórmula Raigrás híbrido con 5 leguminosas é a máis interesante
Á vista deste datos, as conclusións que expuxo Gonzalo Flores na xornada do CIAM son as seguintes:
– As leguminosas anuais presentan unha alta productividade e un elevado valor nutricional, adaptándose a un aproveitamento para ensilar nun único corte a comezos de maio.
–O aproveitamento neste momento, nas condicións de ensaio, optimiza a extracción de enerxía neta leite e de proteína por hectárea.
–O raigrás italiano como cultivo único produce máis rendemento por hectárea comparado coas mesturas con trevos ou os cultivos de leguminosas sen raigrás.
–Pola contra, na produción de proteína por hectárea, a maior porcentaxe de leguminosas na fórmula que se semente, máis proteína.
–O raigrás presentan valores baixos ou moi baixos de proteína, polo que unha proporción adecuada de leguminosas na mestura debería ser, como mínimo, do 50% da materia seca total.
–Os raigrases con alta capacidade de crecemento invernal tenden a dominar as mesturas e dificultan a implantación e crecemento das especies leguminosas, rendendo forraxe con baixo contido proteico.
–Neste sentido, a utilización de raigrases híbridos dá bos resultados proporcionando mesturas equilibradas en canto á proporción de leguminosas.
–As mesturas de leguminosas son preferibles ao cultivo só de raigrás, e as mesturas con raigrás son preferibles ás mesturas de só leguminosas en canto á produción de enerxía e proteína por hectárea.
–Cómpre avaliar de forma conxunta e integral a rotación tendo en conta o comportamento do cultivo de verán e, se é posible, as vantaxes derivadas da integración de leguminosas nos cultivos.
Podes descargar aquí a ponencia de Gonzalo Flores Calvete.
