Galego
Se hai uns días se coñecía que en España se sancionaba a 9 industrias lácteas por pactar prezos de compra ós gandeiros, agora trascenderon as sancións que as autoridades de Competencia de Francia lle aplican a 11 industrias lácteas galas por pactar os prezos de venda á distribución entre o 2006 e o 2012. As multas ascenden a un total de 192,7 millóns de euros. A autoridade francesa de Competencia sostén que as empresas se puñan de acordo nas subas que lle aplicaban ós supermercados, así como no reparto dos volumes que comercializaban a través das marcas blancas.
O acordo entre o sector foi liderado por catro industrias: Yoplait, Novandie, Lactalis e Senoble. As reunións de carácter reservado entre as industrias celebrábanse en hoteis que ían cambiando e mesmo en apartamentos privados. Os responsables das industrias contaban tamén para as comunicacións entre eles con liñas secretas de móbiles que estaban a nome doutras persoas, segundo indica Competencia.
As industrías púñanse de acordo nas subas que lle ían anunciar á distribución, así como na xustificación das mesmas. A colaboración das empresas Yoplait, que quedou exenta de sancións pola súa participación na investigación, e Senoble permitiu que autoridade francesa de Competencia dispuxera de abundante material probatorio das prácticas.
Así, un diario secreto que levaba o representante de Yoplait nas negociacións indica como eran as reunións nas que se acordaban as subas. Nunha reunión do 4 de xullo do 2007, escribía: “O aumento dos prezos entrará en vigor o 1 de outubro nos seguintes termos: + 3% nos postres, + 4% no iogur, + 5% no queixo fresco e nata (…) Os participantes estiveron de acordo sobre a orixe dos incrementos de custos que poderían xustificar a suba ante os clientes”.
Do mesmo xeito, Yoplait asegurou que no 2011 se adoptou a decisión de anunciarlle un alza do 8% á distribución co obxectivo de acadar realmente unha suba do 6%, así como un aumento medio 2010-2011 do 10% dos prezos.
As industrias lácteas tamén se repartían os volumes que comercializaban a través de marcas de distribución e tiñan un pacto de non agresión para evitar a perda de suministradores. Se un grupo perdía un cliente, a empresa que obtivera contratos con esa cadea de supermercados adquiría unha débeda coa industria que perdera as vendas, establecéndose un sistema de compensacións entre elas.
A autoridade francesa de Competencia estima que esas prácticas anticompetitivas perxudicaban en especial ós consumidores.
A contía das sancións foi a seguinte:
– Yoplait: 0 euros (por colaborar en primeira instancia).
– Senoble: 46 millóns de euros (acollida a medidas de clemencia en segunda instancia).
– Novandie (38,3 millóns de euros)
– Lactalis Nestlé: 56,1 millóns de euros
– Lactalis Beurres & Crèmes: 4 millóns de euros.
– Maître Laitiers du Cotentin: 22,9 millóns de euros.
– Yeo Frais: 12,9 millóns de euros.
– Laïta: 8,1 millóns de euros.
– Alsace Lait: 3,6 millóns de euros.
– Laiteries H. Triballat: 1,4 millóns de euros.
– Laitarie de Saint Malo: 300.000 euros.
A situación de prezos dos produtos lácteos nas cadeas de supermercados francesas era unha referencia para o sector lácteo en España, que adoitaba comparar a banalización dos produtos lácteos nos supermercados españoles cos prezos máis altos que tiñan en Francia.
En España, ó coñecerse hai uns días as sancións de Competencia as industrias lácteas españolas, o sector produtor lamentou que Competencia non entrase a sancionar á distribución, á que se responsabiliza en España de prácticas que contribúen a presionar os prezos á baixa, de xeito que se perxudica a toda a cadea de aprovisionamento (gandeiros, industrias, etc.).
