¿Como detectar as carencias de abonado no viñedo?

Enrique García-Escudero e Ignacio Martín, do Instituto de Ciencias de la Vid y del Vino (CSIC, UR e Gobierno de la Rioja) explican como detectar que tipo de carencias nutricionais ten o viñedo

Publicidade

RIOJA NUTRICIONALES VIÑEDO 1Para a avaliación do estado nutricional dun viñedo podemos recorrer a métodos directos e a procedementos indirectos. Neste último caso destaca o conxunto de medidas baseadas na observación do viñedo, tanto a nivel agronómico (experimentación, información sobre a parcela, avaliación do estado sanitario, determinación dos índices de clorofila, análises da uva ou estimacións da súa expresión vexetativa), como desde o exame visual, que sendo de especial relevancia e practicidade require dunha sólida experiencia sobre o recoñecemento dos síntomas asociados a desequilibrios nutricionais (figura 1).

RIOJA NUTRICIONALES VIÑEDO 2

A avaliación agronómica adquire singular interese para o Nitróxeno. Unhaparcela de viñedo cunha presión importante de botryte pode ser un indicador de exceso de N, que haberá de corrixirse.

Pola súa banda, a consideración do vigor actual do viñedo fronte ao vigor desexado tamén axúdanos a marcar pautas na práctica do abonado con N. Se o vigor considérase excesivo, haberemos de optar pola redución e mesmo a supresión de aportes de N. Pola contra, se o vigor estímase insuficiente deberiamos expornos un incremento de N na estratexia de fertilización.

Na actualidade, vanse dando pasos innovadores mediante a teledetección (índices de vigor….) e sensores baseados na transmitancia (SPAD e DUALEX), na fluorescencia (MULTIPLEX) e na reflectancia (CROP CIRCLE), que nos achegan información sobre o vigor, o índice de clorofila e o contido de N foliar (figura 2).

RIOJA NUTRICIONALES VIÑEDO 3

Entre os métodos directos, cabería mencionarse a análise dosolo e a análise foliar. Aínda que a análise de chan foi o método clásico por excelencia para avaliar o viñedo desde un punto de vista nutricional, presenta limitacións metodolóxicas (mostraxe, normalización de métodos analíticos…) e de interpretación (dificultade para dispor de táboas locais….). A súa utilidade céntrase fundamentalmente no momento da plantación, asociado á descrición do perfil do solo (calicata), e polo menos cada cinco anos durante a vida produtiva de viñedo, para así comprobar a evolución no solo das decisións adoptadas no noso plan de abonado ou ben para detectar anomalías a tempo.

No marco da viticultura de precisión, adquire especial interese a cartografía de zonas homoxéneas nun viñedo baseada na estimación da resistividade do chan, medida en continuo con sensores resistivos instalados en medios de tracción (quad), dotados de GPS.

A resistividade está relacionada coa textura e profundidade do chan, coa capacidade de retención de auga, coa materia orgánica e coa salinidade, permitindo identificar zonas de mostraxe e de abonado de forma selectiva.

Porén, e entre os métodos directos máis convencionais, asúmese que a análise de follas é a opción que mellor reflicte o estado nutricional do cultivo, tendo en conta de que a folla mostraría a dinámica de absorción de nutrientes e, por tanto, da súa dispoñibilidade no chan. Os valores obtidos na análise comparan con outros de referencia (preferentemente obtidos a nivel local) para proceder ao diagnóstico foliar.

A metodoloxía de mostraxe de follas en campo pasa por dar resposta basicamente a tres preguntas:

-Cando mostrear? Os momentos máis adecuados son a floración e o envero, e é este último un período máis estable en canto a composición mineral e preferente cando haxa limitacións loxísticas.

-De que órgano coller mostras? O material vexetal que se adoita analizar é: limbo e/ou pecíolo. Se fose posible, é conveniente analizar os dous, pois determinados elementos responden mellor ao diagnóstico segundo o material analizado.

-De onde mostrear? Debe procurarse que a idade fisiolóxica da folla sexa similar, independentemente do momento elixido. O protocolo recomendado pasa por elixir preferentemente a folla oposta ao primeiro acio na floración, e a oposta ao segundo acio no envero (figura 3).

RIOJA NUTRICIONALES VIÑEDO 4

Desde un punto de vista práctico temos que ter en conta algunhas precaucións:

– En cada viñedo, elixir tantas unidades de mostraxe como se estime oportuno, resultando de interese marcar un itinerario para mostraxes posteriores.

– Polo xeral, quítanse mostras da orde de 30 follas completas, desenvolvidas, en bo estado e procedentes de pámpanos frutíferos de vigor medio, a razón dunha folla por cepa.

-Utilizar bolsas limpas, aireadas e correctamente identificadas. Non deberían transcorrer máis de 24 horas até a súa recepción en laboratorio e, entre tanto, hai que mantelas refrixeradas.

O Servizo de Investigación Vitivinícola de La Rioja, tras case vinte anos de traballo, elaborou táboas con rangos de suficiencia para limbos e pecíolos, en floración e envero, das variedades Tempranillo e Garnacha Tinta no ámbito de La Rioja. Nas táboas 2 a 5 móstrase as correspondentes ao momento fenolóxico do envero.

RIOJA NUTRICIONALES VIÑEDO 5 RIOJA NUTRICIONALES VIÑEDO 6

Artigo publicado no Nº 62 (Xuño 2019) de Cuaderno de Campo.(pág. 32-39), revista editada pola Consejería de Agricultura, Ganadería, Mundo Rural,Territorio y Población do Goberno de La Rioja

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

Solicitamos o seu permiso para obter datos estadísticos da súa navegación nesta esta web, en cumprimiento do Real Decreto-ley 13/2012. Si continúa navegando consideramos que acepta o uso das cookies. OK | Máis información