Galego
A multinacional farmacéutica Bayer acaba de lanzar en España as tiras PolyVar para o tratamento da varroase nas colmeas. Trátase dunhas tiras de cloruro de polivinilo con 275 miligramos de flumetrina en cada unha delas. É un principio activo do grupo dos piretroides sintéticos e as varroas, a diferenza das abellas, son moi sensibles a esta sustancia.
A tira colócase na entrada da colmea, de modo que as abellas recolectoras deben atravesar os buracos da porta ao saír e entrar. A tira libera o principio activo en cantidades que non danan a abéllalas pero que eliminan as varroas mesmo tras un breve contacto.
A flumetrina está integrada na matriz polimérica da tira e está formulada de modo que se adhira ás patas ou as vellosidades das abellas. O principio activo distribúese desde o interior até a superficie da tira asegurando así unha liberación continua e lenta a baixas concentracións. Cada unha das abellas recibe tratamento a medida que pasa pola tira, e as abellas do interior da colmea tamén se tratan a través do contacto coas abellas voadoras.
Colocación das tiras
As tiras PolyVar pódense colocar na entrada da colmea inmediatamente despois de que finalice a colleita do mel e deberán permanecer alí até o final da actividade de voo: polo menos 9 semanas, pero non máis de 4 meses. Desta maneira, a tira non entra en contacto coa cera nin o mel, evitando a difusión de residuos. O tempo de espera en mel é de 0 días, pero non se debe utilizar durante a melada.
As tiras deben estar colocadas de modo que as abellas poidan camiñar sobre a súa superficie e pasen polos buracos ao entrar e saír da colmea. Ademais, foron deseñadas para permitir a eliminación das abellas mortas.
O envase de PolyVar contén unha bolsa de aluminio con dez tiras. As tiras pódense unir ao interior ou ao exterior da entrada da colmea. Isto pode requirir o uso de elementos de axuda adicionais como agullas, cravos ou bridas.
Estudos sobre o tratamento
A firma levou a cabo diferentes estudos para comprobar a exposición das abellas ao principio activo do tratamento mediante investigacións no laboratorio, probas de campo, así como de control e seguridade da varroa a longo prazo.
No estudo de laboratorio examinaron as abellas para determinar a exposición a flumetrina despois dun paso único e de pasos repetidos a través da tira. A dose media medida de flumetrina foi de 12 ng/abella. Non houbo indicios de acumulación de flumetrina co aumento dos pasos a través da tira para a entrada da colmea. Ademais, cando as abellas expostas directamente entran en contacto con outras abellas, administran inmediatamente o principio activo.
No estudo de campo, recolleron abellas de mostra dos panais durante 9 semanas e examináronas para determinar a exposición a flumetrina. Os valores recollidos tanto en campo con no laboratorio situáronse por debaixo das cantidades máximas permitidas.
Tamén realizaron estudos de control da varroa a longo prazo en Alemaña, Países Baixos e Hungría en diversas razas de abella melífera e en condicións climáticas variables durante un período de tratamento de até 122 días. A eficacia media superou o 98 % e non observaron efectos adversos. Tampouco detectaron incidencias no desenvolvemento da cría, nin no desenvolvemento durante a primavera, nin evidencias de toxicidade aguda debido ao tratamento.
