Sat García Quintana, como a dixitalización cambiou o traballo na granxa

“Se nos din hai uns anos que imos ter o control do gando que logramos hoxe en día coa dixitalización, non o cremos. É algo esaxerado”, resume Paco Oliveros, un dos socios de Sat García Quintana. A gandería, ubicada en Valboa (Trabada, Lugo) afrontou desde hai oito meses un cambio sustancial, coa incorporación de dous robots de muxido e do programa Uniform-Repro, co que pasou a xestionar a diario o traballo na granxa e o control dos animais.

Falamos con Paco Oliveros e con José Oliveros, que xunto coas súas respectivas mulleres, Natalia Yañez e María Orozo, encárganse da xestión dos 190 animais en muxido da Sat García Quintana, así como das vacas secas. A outra parella socia da Sat, Antonio García e Berta Quintana, ocúpase de toda a recría dos animais da granxa. A gandería ten na actualidade unhas 120 vacas no robot e segue muxindo na sala de ordeño outras 70, un traballo do que se ocupan Natalia e María.

– Como foi a introdución dos robots e do programa Uniform-Repro?
Paco: Estamos todos en fase de adaptación. O primeiro robot Lely puxémolo hai 8 meses e co programa Uniform Repro comezamos a traballar un mes despois, xa conectado co robot. Para nós todo o tema dixital foi novidade e estamos aínda aprendendo, pero a día de hoxe, se nos quitaran toda a información que temos no programa e tivésemos que volver á situación anterior, sería un problema.

“Chegas pola mañá e tes na pantalla principal do programa os partos que vas ter, os secados que vas ter e os celos que houbo de noite” (Paco Oliveros)

Moitas veces falamos do muxido no robot, que é importante e faino ben, pero o que máis notamos na granxa foron os datos que temos agora porque non estabamos niso.

José: Nosoutros faciamos todo a ollo e non era o mesmo. Temos un establo moi aberto, onde ves ben ós animais, pero hai moitas horas ó día que non estás aquí e é imposible que te deas de conta de todo. Estabamos ademais sincronizando celos, que era un gasto importante, e hoxe en día non é necesario. As vantaxes do manexo da granxa co programa son esaxeradas. Facilítache moito a detección de celos e problemas. Ao final do ano, son moitas as vacas nas que melloras o manexo grazas á información que recibes.

– En que cuestións o programa Uniform Repro vos axudou a mellorar o manexo do rabaño?
Paco: As principais cuestións que miramos no programa son integrados dos datos dos robots, como a actividade, para a detección de celos, e a rumia. Tamén a temperatura do leite porque permíteche detectar cando algunha vaca vai ter algún problema. Os informes que che aporta o programa facilitan moito o manexo dos animais. Se por exemplo vas ó informe de saúde e ves que algunha vaca baixou a rumia e que ten menos actividade, sabes que hai un problema con ese animal, probablemente que estea coxo.

José: Eu comparo o programa coa prevención que temos no establo en canto a manexo, de ter as vacas ben, con boas camas, hixiene, auga, etc. O programa é outra parte que pode axudar moito á mellora do manexo dos animais.

– Como facedes agora a organización do traballo co programa?
Paco: Tu chegas pola mañá e tes na pantalla principal do programa os partos que vas ter, os secados que vas ter e os celos que houbo de noite. Son as cousas que máis usamos no día a día e logo cando tes tempo, é ver datos e datos. Pódenseche pasar perfectamente un par de horas mirando datos e nin te das de conta.

O programa tamén ten unha funcionalidade de lista de tarefas, que é útil, por exemplo, cando tes que aplicar tratamentos porque sáltache a alerta desa tarefa, pero coma non estamos tratando case nada, pois é algo que non utilizamos.

Jose: A min se me din hai anos que muximos 190 vacas e que non tiramos o leite dun teto, diría que é imposible. Para conseguir iso tes que estar atento a moitas cousas, ter un bo mantemento de tódalas instalacións e os cubículos cheos de area.

“A min se me din hai anos que muximos 190 vacas e que non tiramos o leite dun teto, diría que é imposible” (José Oliveros)

É máis un tema de prevención que de traballo porque en verdade, eu ando uns 15 quilómetros ó día, polo que di unha aplicación do móbil, pero non collo un peso. Fas todo con maquinaria e o programa é un elemento máis que che axuda a controlar mellor a granxa. Chegas e controlas como está todo. Unha gandería de leite move moitos volumes, pero no pouco é onde vas notar a diferencia. Ter coidado das cousas é a base de todo.

– Utilizades o programa no ordenador ou na aplicación do teléfono móbil?
Paco: Case todo no móbil porque é moi cómodo. Estás no patio e podes ir metendo os datos directamente coa aplicación, a medida que vas facendo todo o traballo diario de secados, inseminacións, partos… O único que fago no ordenador son as cuestións de clínica veterinaria e as baixas de animais que saen da granxa, porque normalmente metes máis datos. Co programa traballei eu sobre todo, ata o de agora, pero Pepe tamén vai colléndolle o truco.

José: Estou comezando con el. Á xente maior cústanos máis a informática, pero isto é o futuro, non hai volta que darlle. Quen queira seguir nisto, a partir de 30 vacas debería estar informatizado.

– No voso caso, como vos decidistes a implantar o programa?
Paco: O que nos impulsou a introducilo foi o noso veterinario de Serivet, Juanjo. Nós, ó principio, acababamos de poñe-lo robot e xa tiñamos bastante con adaptarnos a el, pero decidímonos e a verdade é que ben. No programa tes todo o que pasa na granxa. Podes comparar todo, desde fertilidade dun touro, datos de partos, de produción… Facilítache tomar decisións. Vou poñer este touro ou o outro. Esta vaca, que pensabas que era boa, miras os datos de produción e igual te das de conta de que non era o que pensabas. Permíteche tomar decisións máis rápido, anticipas as decisións.

– Como definiriades en poucoas palabras as vantaxes do programa?
Paco: É útil, facilita moito o traballo e é rentable.