A situación do lobo en Galicia estase tornando insostible, desde a perspectiva da Sociedade Galega de Pastos e Forraxes (SGPF), pois cos propios datos de Medio Ambiente, os danos do lobo sobre o gando duplicáronse entre o 2015 e o 2017. Ante esta situación, o colectivo entende que é necesario que a Xunta tome medidas para atallar o problema. Unha das liñas de actuación que a Sociedade considera precisas é a convocatoria de axudas para a posta en marcha de medidas de prevención.
Durante o 2016 e o 2017, Medio Ambiente publicou sendas convocatorias para medidas de prevención, se ben o pasado ano concedeu uns prazos mínimos para xustificar a subvención, chegando a extremos nos que o suposto beneficiario recibiu a comunicación con só unhas horas para xustificar a axuda. Esta situación derivou en que parte das explotacións perderan as axudas.
Para o 2018, o sector agrario descoñece se Medio Ambiente ten previsto volver a convocar as axudas. A Sociedade Galega de Pastos e Forraxes lembra tamén que o Plan de Xestión do Lobo en Galicia prevé o desenvolvemento de medidas de asesoramento ós produtores, “das que tampouco se sabe nada”.
Batidas
A falta de medidas da Administración está desembocando en que os gandeiros solicitan das sociedades de caza a posta en marcha de batidas contra o lobo, como a de Vilalba da pasada semana, segundo sinala a Sociedade Galega de Pastos e Forraxes nunha nota de prensa. “O lobo está presente no 94% do territorio galego, polo que non podemos falar de casos illados ou zonas conflitivas. Todo o territorio debe dispoñer dun plan de traballo axeitado”, demanda o colectivo. “Medio Ambiente está a deixar ós gandeiros sen opcións fronte ó lobo”, conclúen.
A Consellería de Medio Ambiente foi consultada semanas atrás por Campo Galego sobre a convocatoria das axudas para prevención de danos, sen que por agora contestara.
Ataque do lobo a unha granxa en ecolóxico en Rodeiro
Casa Risca, unha granxa de leite de Rodeiro (Pontevedra) con 37 vacas e 29 animais de recría, está culminando este mes a súa transición a gandería ecolóxica. É un sistema de produción a cada paso máis demandado polos consumidores, pero que ten as súas dificultades, algunhas delas inesperadas. A explotación, de acordo coa normativa da produción ecolóxica, ten que manter as becerras de máis de 6 meses nos prados, unha circunstancia que foi aproveitada polos lobos esta fin de semana.
“Son animais pequenos que teñen pouca defensa ante o lobo. Desde hai moito tempo, antes da conversión a ecolóxico, xa viñamos tendo as vacas secas fóra durante semanas, sen que nunca tiveramos ningún ataque; pero hai unha semana sacamos catro becerras que cumprían os 6 meses e tardamos pouco en ter este ataque”, explicaTeresa Míguez, esposa de Ireneo Daparte, o propietario da gandería.
“Medioambiente si, pero para quen e quen o paga” (Teresa Míguez)
O ataque á becerra produciuse na noite do venres ó sabado pasados, nun prado que está a uns 100 metros dunha das aldeas de Carboentes (Rodeiro). Na granxa foron advertidos a primeira hora do sábado de que o seu rabaño de becerras escapara ata unha aldea próxima. Ó recoller o rabaño e volver ó prado, atopáronse con que unha das becerras fora comida polos lobos.
Desde aquela, gardan ós animais nun prado próximo a súa vivenda, que manteñen cun par de fíos de pastor toda a noite. “É unha solución provisional porque tampouco podemos ter os animais sempre aquí. Estes días estanse a ver os lobos na zona e sénteste indefenso porque non hai moito que poidas facer. Quizais pechar algunha finca, pero non podes ter tódalas fincas pechadas tampouco”, cuestionan.
Desde Unións Agrarias levan demandando xa desde o pasado ano que se autoricen batidas en Rodeiro, onde se rexistran danos periódicos, como o dunha explotación tamén de Carboentes que sufriu o pasado exercicio catro baixas. “Medioambiente si, pero para quen e quen o paga”, pregúntase Teresa Míguez, que é partidaria de medidas de control da poboación de lobos e de que se permita de novo o abandono en zonas puntuais de animais mortos en granxas. “É mellor que se alimenten de carroñas que que teñan que baixar ás granxas”, conclúe.