¿Como inflúen as hormonas nas perdas de xestación en vacas leiteiras?

As perdas de xestación en vacas de leite ocorren por mecanismos fisiolóxicos polo impacto de enfermidades (BVDV, Lepto Hardjo bovis..etc) ou por niveis de proxesterona baixos antes da inseminación.

Esta presentación centrarase nesta última causa, que provoca que vacas sas perdan xestacións. Tal e como concluíron varios autores (Brusveem et alii, 2009) os niveis circulantes de proxesterona (a hormona involucrada no ciclo menstrual feminino, e que promove a xestación e  a embrioxénese) antes da inseminación artificial (IA) son determinantes nas perdas de xestación que se produzan a posteriori.

As vacas con proxesterona alta antes da inseminación perden moito menos a xestación

Así, as vacas perden significativamente menos xestacións entre o primeiro diagnóstico de xestación -no día 29 despois da inseminación- e catro semanas máis tarde se a proxesterona era alta no ciclo anterior á inseminación artificial, comparado con vacas con baixa proxesterona durante ee tempo.

Outro aspecto do estudo que foi esclarecedor foi o efecto positivo da proxesterona en ovulaciones dobres (Silvia do Río et alii, 2017). A maioría dos xemelgos son o resultado de dous ovulaciones despois do celo ou a inseminación artificial programada. Unha vez máis, o grupo de vacas con maior proxesterona tivo ao redor da metade de ovulaciones dobres, co grupo de menos proxesterona.

Neste sentido, o laboratorio da Universidade Estatal de Michigan presentou o pasado verán na reunión anual da Asociación Veterinaria Americana novos datos acerca da influencia da proxesterona sobre a perda de xestacións en vacas leiteiras lactantes.

Este estudo levou a cabo en Nobis Dairy, unha gandería de Michigan con 1.000 vacas. Os investigadores manipularon os niveis de proxesterona antes da inseminación artificial, para que as vacas tivesen maiores ou menores concentracións circulantes de proxesterona antes do tratamento con prostaglandina (PG) do Ovsynch. O seguinte paso foi avaliar as perdas de xestación en períodos específicos despois da inseminación artificial (IA).

As preñeces de xemelgos no mesmo folículo teñen moitas máis posibilidades de aborto

Os resultados demostraron que, por unha banda, as ovulaciones dobres, que teñen unha alta probablidad de producir xemelgos, eran responsables dunha cantidade significativa de perdas da xestación. En concreto, as vacas tiñan o dobre de probabilidades de perda da xestación entre os días 35 e 56 despois da IA se tiñan ovulaciones dobres, en comparación coas que ovulaban un só folículo. E unha maioría das perdas no grupo de vacas con ovulaciones dobres debíanse a que os animais tiveran as dúas ovulaciones no mesmo ovario. Se os xemelgos se desarrolan a partir de ovulaciones dobres no mesmo ovario (unilateral), hai máis aglomeración nese corno uterino e maior probabilidade de perda en comparación cun embrión/feto, desenvolvéndose en cada corno por ovulación en ambos os ovarios (bilateral). Despois do día 56 non houbo diferenzas entre ovulaciones simples e dobres, pero a taxa de perdas en ovulaciones dobres era o dobre para ovulaciones unilaterais comprado coas bilaterais.

Outro aspecto do estudo revelou que a taxa de perdas desde os 28 aos 56 días post IA era o dobre para as vacas con ovulación simple con baixa proxesterona antes da PG final do Ovsynch, en comparación con vacas con máis proxesterona. O máis probable é que estas perdas sexan inevitables desde o momento da fertilización.

Recomendacións:

-É importante un diagnóstico temperán e frecuente de xestación das vacas. Canto antes detéctense as vacas como non preñadas antes pódense sincronizar para unha reinseminación. Un embrión cun corazón latiente pódese identificar con ultrasonidos no día 28 despois da inseminación. Tamén é un bo momento para detectar a presenza de xemelgos e se estes levan unilateralmente. De ser así, estas vacas poden ser observadas e chequeadas con máis detemento.

“Resulta clave un programa de diagnóstico de xestación máis intenso para reducir o número de días abertos no rabaño”

-É clave volver revisar as vacas aos 60 días despois da inseminación, ben sexa utilizando palpación ou ultrasonidos. As vacas con xemelgos teñen unha maior probabilidade de perda, especialmente se están a crecer no mesmo corno uterino.

É necesario volver revisar as vacas preñadas polo menos unha ou dúas veces máis antes do parto, por exemplo entre o día 90 e 180. Unha palpación rápida ou unha análise das glucoproteínas asociadas a a xestación (PAG) estarían indicados nestes casos.