As algas: un novo recurso para estimular o crecemento do millo

O uso de extractos de algas mariñas está a revelarse como unha nova ferramenta para estimular o crecemento do millo ante situacións de estrés, como fitotoxicidade por uso de herbicidas ou por carencias de nutrientes. Técnicos de Sapec Agro explican como funcionan os chamados bioestimulantes.

As algas: un novo recurso para estimular o crecemento do millo

Unha adecuada nutrición daranos cultivos rendibles, con rendementos aceptables e calidade, como esta plantación de millo con aplicación de Algas. (2016)

Son múltiples os factores que poden provocar estrés nos cultivos. Factores como a falta de auga, as xeadas, o exceso ou a falta de luz durante a primavera, a contaminación por metais pesados, deficiencias nutricionais, poden levar ás plantas a situacións límite que teñan unha repercusión no seu desenvolvemento e por tanto nos rendementos das súas colleitas.

É evidente que o uso de variedades resistentes, plantas autóctonas, e manexos do cultivo adecuados pode axudarnos a paliar o efecto destes factores exóxenos e prexudiciais.

Tamén está comprobado que en previsión de ocorrencia de estrés, ou unha vez teñamos unha situación problemática por estrés na planta, é moi recomendable o uso de produtos bioestimulantes para favorecer a súa recuperación.

Actualmente a sobre-explotación dos solos tamén está a afectar ao seu equilibrio microbiolóxico e por tanto á súa fertilidade, sendo necesario impulsar a biofertilización e o incremento de microorganismos como ferramenta para axudar á absorción de nutrientes asimilables.

Que son os bioestimulantes?

Segundo a definición que da EBIC (European Bioestimulants Industry Council), “un bioestimulante é aquel produto que contén sustancias e/ou microorganismos cuxa función cando son aplicados ás plantas ou á rizosfera, é a de estimular a absorción de nutrientes, a eficiencia nutricional, a tolerancia ó estrés abiótico e a calidade dos cultivos”

Os bioestimulantes son sustancias que promoven o crecemento e desenvolvemento das plantas, ademais de mellorar o seu metabolismo, permitindo que poidan ser máis resistentes ante condicións adversas.

Os bioestimulantes poden estar compostos a base de hormonas vexetais, de extractos de algas mariñas, aminoácidos, encimas, vitaminas, ácidos húmicos, entre outros.

A continuación descríbense algúns dos bioestimulantes máis usados na agricultura.

Aminoácidos:

É frecuente o uso de aminoácidos como solución única “curaotodo”, coa intención errónea de substituír as aplicacións de nutrientes. Isto débese a que despois dunha aplicación de aminoácidos, as plantas mostran un desenvolvemento e cor moi visible. Pero, non podemos crer que con iso nutrimos á planta adecuadamente, xa que a planta debe estar ben abastecida dos 12 elementos minerais esenciais, pois os aminoácidos non substitúen as funcións de cada elemento.

Co uso correcto de aminoácidos obsérvanse os seguintes beneficios:

-Aumento da resistencia da planta en situacións de tensións.

-Nutrición.

-Abastecemento de nitróxeno.

-Favorécese o desenvolvemento radicular.

Os aminoácidos sempre se utilizaron cando a planta presenta calquera problema externo (estrés hídrico, golpes de calor e/ou frío, ataques de pragas e enfermidades, fitotoxicidade). Actualmente, os aminoácidos continúan utilizándose nos casos anteriores, pero ademais tamén se utilizan cando se quere axudar á planta en momentos críticos, tales como o enraizamiento, floración, callado, engorde, asimilación do potasio, etc.

Os aminoácidos poden ser aplicados polo sistema de rega por goteo (fertirrigación) ou por vía foliar. As aplicacións deben facerse pola mañá cedo ou pola tarde, xa que os momentos de forte insolación no cultivo dificultan a súa asimilación por vía foliar. As doses para aplicar e as mesturas serán dadas polo fabricante do produto.

Algas mariñas:

Desde o século XIX as algas mariñas foron utilizadas como abono verde (ou semicompostado) en case todas as zonas agrícolas costeiras e, sobre todo, insulares (Islandia, illas de Man, Shetland, Oarkneys, Canarias, Madeira, Zanzibar, Azores, Seychelles, tamén na Costa da Morte ou na illa chinesa de Hainan, onde aseguran que o seu uso exímelles de practicar rotación de cultivos) Nalgunhas illas do Mar do Norte, mesmo constituíron a base da existencia da agricultura xa que o solo agrícola foino (e continúa) fabricando o home mesturando area e limo coas macroalgas de arribazón.

O compendio de bondades agronómicas dos produtos a partir de algas descritos en artigos científicos e en folletos publicitarios vai depender en gran medida do tipo de especie alga, do seu estado fisiolóxico, do método de procesado, de extracción e aplicación.

Así pois, considérase que o uso de algas nos cultivos achega:

A) Efecto anti-estrés: As algas están compostas por unha serie de fitoingredientes naturais como son os Alginatos, Polifenois, Manitol, Laminarias e Betaínas, que confiren aos cultivos unha defensa natural e unha maior capacidade de recuperación fronte a calquera tipo de estrés abiótico, como son o estrés hídrico, o estrés salino, o estrés térmico, etc.

B) Efecto hormonal: Posúen diversas hormonas na súa composición como son as Auxinas, Giberelinas e Citoquininas, que a pesar de atoparse en pequenas cantidades, confiren aos extractos de algas un marcado efecto que se traduce en diversos beneficios agronómicos , segundo o momento fenolóxico do cultivo no cal sexa aplicado: mellora da xerminación, estimulación do crecemento da raíz, incremento do contido de clorofila, mellor callado, maior engrosamento dos froitos, etc.

C) Efecto nutricional: Ao medar a alga sobre as rochas e alimentarse da degradación destas polo efecto das mareas conteñen macro e micro nutrientes, e numerosas moléculas orgánicas (aminoácidos, proteínas, vitaminas, etc.), cuxa absorción por parte da planta mellora claramente o seu estado nutricional.

SAPEC__WEB_1

As algas teñen unha gran diversidade de compostos bioantioxidantes, tanto liposolubles (fosfolípidos, carotenoides, xantofilas, tocoferol) como hidrosolubles (polifenois: Polímeros de floroglucinol ou florotaninos, bromofenoles, encimas: superóxido dismutasa, glutation reductasa, catalasas, glutation- e ascobato- peroxidasas, vitamina C) (Fujimoto, 1990) .

O elevado efecto antioxidante de extractos de algas explícase tanto pola elevada afinidade por radicais libres de compostos específicos , como polo efecto sinérgico da súa ampla gama de bioantioxidantes e pola activación que xeran nos propios mecanismos de defensa da planta (p.e.: Estímulo de síntese de peroxidasas) (Seaweed News, 1999).

As algas pardas son unha fonte importante de nitróxeno, polo seu alto contido de proteínas, a base de aminoácidos esenciais. Ademais, conteñen nitróxeno orgánico, o cal é de fácil asimilación e achega tamén elementos importantes como: calcio, fósforo, potasio e magnesio. Neste xénero de algas, reportouse o seu contido de: materia orgánica en alta porcentaxe, minerais, vitaminas, carbohidratos, lípidos e fitohormonas naturais.

De entre as especies de algas pardas máis importantes que se coñecen cabe destacar ao alga Ascophyllum nodosum, a cal abunda, como xa comentamos, nas costas de Irlanda, no Mar do Norte e tamén en zonas da costa Atlántica de Galicia.

C) Regulación legal do uso de algas como fertilizante:

O 3 de Decembro de 2015 publicouse no Boletín Oficial do Estado a Orde AAA/2564 do 27 de Novembro que modificaba o Real Decreto 506/2013 sobre produtos fertilizantes. Este RD só contempla a utilización do alga Ascophyllum nodosum, e no caso dos extractos de algas líquidos establécense uns requisitos mínimos de riqueza para poder comercializarse e que son os seguintes:

Ácido Alginico:1,5 %

Manitol: 0,5 %

D) Achega aos cultivos:

O uso de algas axudaron a producir mellor e con máis calidade en todo tipo de cultivos ( tomate, pemento, amorodo, etc.).

Nos viñedos coñécenselles importantes efectos na mellora do callado , polo que se recomenda tratar en todos os casos con extractos de algas antes da floración mínimo 2-3 tratamento en mestura coas aplicacións habituais de fitosanitarios ( hase de comprobar que as algas usadas sexan 100% de extracto de algas para que non se produza ningunha incompatibilidade na mestura).

“As algas teñen efecto positivo para estimular o crecemento do millo en situacións de fitotoxidade”

Tamén é un gran produto para, non só a nutrición do millo, senón tamén como axente recuperador en situacións graves de estrés por fitotoxicidades por uso de herbicidas de post (moi habituais) ou bloqueos no cultivo de millo, onde os resultados son moi visibles co uso das algas. Cunha soa aplicación é suficiente en cultivos de millo e cereal.

Comprobouse que as algas proporcionan aos cultivos, macro e micronutrientes que as plantas requiren e ademais sustancias naturais con efectos comparados aos reguladores de crecemento.

A modo de resumo indícase na seguinte táboa os principais efectos que a aplicación de algas e/ou aminoácidos produce nos cultivos:

Acción

Aminoácidos

Algas

Estrés hídrico (preventivo)

++

++++

Estrés osmótico (foliar)

+++

++

Estimulador radicular

+

++

Estimulador de gromos

+++

++

Maior superficie foliar

++

+

Indución floral

++

Callado de froitos

++

Retención de auga (solo)

+

Efecto hormone-like

+

++

Mellorador de solos

+

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

Solicitamos o seu permiso para obter datos estadísticos da súa navegación nesta esta web, en cumprimiento do Real Decreto-ley 13/2012. Si continúa navegando consideramos que acepta o uso das cookies. OK | Máis información