Galego
O próximo 29 de maio o Colexio de Comisarios da Unión Europea ten previsto aprobar a proposta da nova PAC 2021-2027. Sen embargo, esta semana filtrouse un suposto borrador coas propostas da Comisión Europea para a nova PAC.
Trátase dun documento que é preciso tomar con cautela, tanto porque pode ser utilizado como globo sonda por parte das autoridades como porque non se sabe aínda con que orzamento contará a nova PAC. Isto aclararase o vindeiro mércores, 2 de maio, cando se presentará o Marco Financeiro Plurianual (MFP) da UE para máis aló de 2020.
En todo caso, cóntase coa redución de fondos que provocará o Brexit -uns 12.000 millóns de euros- nas arcas comunitarias. A este respecto, o Comisario de Orzamentos da UE, Günther Oettinger, dixo o luns que Bruxelas ten previsto recortar os seus pagos ás explotacións agrícolas máis grandes de Europa no próximo ciclo orzamentario co fin de reducir nun 6 por cento o gasto das axudas da futura PAC. De aprobarse, sería o recorte máis “light” xa que as propostas iniciais da Comisión expuñan escenarios con máis dun 10% de redución do orzamento agrícola da UE.
Principais novidades do borrador filtrado da nova PAC.
Desde a organización agraria Unión de Pequenos Agricultores (UPA) destacan que as principais novidades que introduce o borrador filtrado da nova PAC son:
Agricultores e gandeiros xenuínos:
O borrador introduce unha nova definición de “agricultores xenuínos”, que terá que ser desenvolvido por cada Estado Membro. Esta definición terá que estar baseada na importancia dos ingresos agrícolas sobre os ingresos totais do posible beneficiario. Esta definición non sería excluínte, só tería carácter prioritario para poder acceder a determinadas axudas.
Límite de axudas:
Defínese un teito de axudas por explotación ?longamente reivindicado-, que a proposta fixa en 60.000 euros o pago anual de axudas directas.
Plans estratéxicos:
A base do novo modelo establécese en función aos plans estratéxicos que deben asinar os Estados Membros coa Comisión Europea. Estes plans inclúen tanto o piar I como o II.
No caso de España, habería a posibilidade de ter un plan estratéxico por Comunidade Autónoma, con criterios e axudas diferentes, adaptadas á realidade de cada territorio.
Os plans estratéxicos deben analizar a situación do sector e establecer medidas concretas co obxectivo de alcanzar uns obxectivos establecidos pola Comisión Europea ao comezo do período. Estes obxectivos divídense en 3 bloques, (produtivos ou económicos, medioambientes e sociais).
1. Económicos. renda, competitividade e cadea valor.
2. Ambientais. Cambio climático, medioambiente e paisaxe.
3. Sociais. Relevo xeracional, áreas rurais e alimentación e saúde.
Tamén a nivel europeo fixaranse unha serie de indicadores (ao redor de 100) que permitirán coñecer o nivel de cumprimento deses obxectivos.
As medidas que deben introducirse no plan estratéxico exponse a continuación. Unhas son obrigatorias e outras voluntarias.
Axudas obrigatorias
Axuda base: É un pago por hectárea desaxustado. O Estado Membro pode establecela en función dos dereitos de pago básico e o greening, e tendo en conta a rexionalización. A Comisión quere establecer un tope de axuda por hectárea que de momento non concretou.
Axuda complementaria redistributiva: Pago por hectárea desaxustado. É un pago destinado ás pequenas e medianas explotacións. Os países decidirán as contías por hectárea e o número de hectáreas por explotacións. En principio estaría ligada a ter dereito á axuda base.
Pago para mozos: Pago por hectárea desaxustado. Para aqueles que se incorporen por primeira vez. O país decide as condicións concretas.
Axudas voluntarias:
Programa Eco: É un pago por hectárea para aqueles agricultores que estean dispostos a levar a cabo actuacións máis de alá dos condicionantes básicos que se establezan. En principio só podería ser para “agricultores e gandeiros xenuínos”.
Axudas asociadas: Establécense unha lista de sectores, entre os que non están oliva de mesa, tabaco, avicultura, apicultura, cunicultura ou porcino. Os países poden destinar a estas axudas un máximo do 10%, cun 3% adicional para os cultivos proteaginosos. En principio só podería ser para “agricultores xenuínos”.
Capping: Establécese un límite máximo de axudas por explotación de 60.000 euros. Anteriormente a aplicar esta cantidade, habería que descontar os salarios pagados polo beneficiario, así como a man de obra non asalariada da explotación.
Transferencia entre apiares:
O país pode decidir pasar diñeiro entre alicerces ata o 10%.
Sistema de asesoramento:
Os países deben pór en funcionamento asesorías de maneira obrigatoria para os agricultores.
